Soundtrack of a year / Soundtrack van een jaar – week 14 – Candy

I’ve set myself a challenge for this year. It is my objective to find a song each week that reflects how I felt in that past week. In my blog you will find a link to the song on YouTube. For those who use spotify I have made a playlist on spotify with the title ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’

Dit jaar ga ik een uitdaging aan. Ik ga proberen elke week een liedje te vinden dat weerspiegelt hoe ik mij in die afgelopen week voelde. In mijn blog vind je de link naar Youtube. Voor de gebruikers van spotify heb ik een afspeellijst gemaakt met de titel ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’

Week 14 – Candy – Iggy Pop

English (klik hier voor Nederlands)

I tend to get nervous when I haven’t eaten for a while. This worried me in the beginning but I had my blood checked and it’s luckily not diabetes. I do tend to have some sugar around at all times, even in the temple. When I am in the temple I bring along some ginger candy. When you don’t chew on it it takes approximately 45 minutes to completely melt away. The amount of sugar I get from that is remarkably low but somehow it manages to calm me down when it is almost lunch or dinner time. Why is that?

Scientists would label this under the placebo-effect. In Buddhism our sense of self is a placebo we are all willing to be shoved up our bottom. Our sense of self is an illusion. How can something we are all aware of be an illusion? The Buddhist answer would be that we are all connected to each other in a way that there is no boundary between “me” and “the rest”.

How does our sense of self justifies his/her existence? By clinging to pleasurable experiences and rejecting unpleasant ones. Its existence is based on a self-phulfilling prophecy. On top of that we need to cling and reject in order to survive. Imagine standing in a fire because you don’t reject the pain of the fire. The song ‘candy’ by Iggy Pop illustrates this principle.

As for me, I have no trouble in accepting unpleasant experiences but not clinging to the pleasurable is harder. On one of my encounters with the lama I gave him some ginger candy as a present. At the next session I saw him take one out in the temple. He gave it a strong bite and I think he anticipated a nice crunchy sweet. Unfortunately my sweet is very soft. My intention was to share something that gave me great joy but the lama did not seem to like it s as much as I did. What I learnt from that experience is that I have to stop assuming that what is beneficial to me also is beneficial to others.

Just some thoughts.

Nederlands

Week 14 – Candy – Iggy Pop

Ik heb de neiging om zenuwachtig te worden als ik een tijd niet gegeten heb. Maak u geen zorgen, ik heb mijn bloed laten trekken en ik heb geen diabetes. Ik zorg er echter wel voor dat er altijd wat suiker in de buurt is, zelf in de tempel. Daar neem ik altijd gembersnoepjes mee. Als je er niet op kauwt heeft het ongeveer 45 minuten nodig om volledig weg te smelten. De dosis suiker is dus onbeduidend maar op de één of andere manier kalmeert het mij als het bijna etenstijd is. Hoe komt dit?

Wetenschappers plakken daarop het etiket van het placebo-effect. In het Boeddhisme is ons begrip van een ‘zelf’ een placebo die we maar wat graag in onze kont steken. Ons ‘zelf’ is een illusie. Hoe kan iets dat we allemaal kennen een illusie zijn? Het Boeddhistische antwoord is dat we allemaal zo met elkaar verbonden zijn dat er geen grens is tussen “ik” en “de rest”.

Hoe rechtvaardigt het zelf zijn/haar bestaan? Door te hechten aan aangename ervaringen en onaangename ervaring af te stoten. Dit is een selffulfilling prophecy. Bovendien moeten we hechten en afstoten om te overleven. Stel je voor dat je in een vuur blijft staan omdat je de pijn van het vuur niet wil wegduwen. Het lied ‘Candy’ van Iggy Pop illustreert dit.

Wat mezelf betreft heb ik er geen moeite mee onaangename ervaringen te aanvaarden maar ik ben zeer gehecht aan positieve ervaringen. Tijdens één van mijn bezoekjes aan een lama gaf ik hem wat gembersnoepjes cadeau. Even later in de tempel nam hij er eentje. Hij beet er stevig op omdat hij verwachte dat het een hard snoepje was. Spijtig genoeg was dit niet het geval. Het is een erg zacht snoepje. Het was mijn bedoeling om iets te delen waar ik zelf ongelofelijk veel plezier aan beleefde maar de lama ervoer dit niet op dezelfde manier. Ik heb daaruit geleerd dat ik er niet van moet uit gaan dat wat goed is voor mij dat noodzakelijkerwijs ook is voor anderen.

Gewoon enkele gedachten.