Religious objects vs. religious symbols / Religieuze voorwerpen vs. religieuze symbolen

It is about who you are, not about what you are.
Het gaat om wie je bent, niet om wat je bent.

English (klik hier voor Nederlands)

When I officially became a Buddhist, Lama Karta gave a speech. He told us not to show off the fact that you are a Buddhist. At that time I wore a rather big piece of Buddhist jewellery and decided on the spot not to wear it anymore.

The debate about religious objects is heavy. In my view you are only allowed to wear religious objects if it has become a part of your personality. In that case we talk about an object or who you are. I talk about an object because it implies that your object is for practical use. On the other hand, if you were it as a symbol it is about what you are. Symbols mark territory by showing off.

To illustrate this;              In some faiths women cover their head. This is done with the intent that men are not attracted to them. However, some women wear a headscarf and a short skirt. In that case we can speak of a symbol. In my career I had the privilege of working with a very kind Muslim lady. One day we had to leave the building for a meeting in a nearby building. At that time she put on a headscarf. I thought of this as very positive. To me this meant that she trusted her colleagues not having any weir desires and yet she acted in line with what her religion asks her to do. This is a clear example of a religious object.

Another illustration:        After a lot of thinking I bought a Buddhist rosary. I thought it would be used as an object since I missed the feeling of beads passing through my fingers when doing mantras. “It will be a gentle reminder of my religious commitments”, I thought. Unfortunately the side effect was that I showed it off. Only two days later the rosary broke when I was taking a walk with some friends. One friend immediately started picking them up. “Don’t,” I told him “This means that I do not need the rosary.” The friend took one bead and put it in his pocket. He then told about a small pebble one of his children once gave. He told me that it has a special value for him and that he would treat the bead likewise. To me this is the best effect a rosary can ever have; a reminder of something special.

Just some thoughts.

Nederlands

Het gaat om wie je bent, niet om wat je bent.

Toen ik officieel Boeddhist werd, gaf Lama Karta een toespraak. Hij zei ons niet te pronken met het feit dat we nu Boeddhist waren. Ik droeg toen een grote Boeddhistische hanger die ik sindsdien niet meer draag.

Het debat over religieuze voorwerpen is hevig. Volgens mij is het enkel toegestaan religieuze voorwerpen te dragen als dit deel uitmaakt van je persoonlijkheid. In dat geval spreken we over een voorwerp of wie je bent. Ik gebruik de term voorwerp omdat het inhoudt dat het object wordt gebruikt. Aan de andere kant, als je het als een symbool draagt, gaat het om wie je bent. Symbolen baken een territorium af door te pronken.

Een voorbeeld:                 In sommige geloven bedekken vrouwen hun hoofd. Dit is om onzedige gedachten van mannen te vermijden. Maar sommige vrouwen dragen een hoofddoek en een minirok. In dat geval spreken we van een symbool. Tijdens mijn werk heb ik het geluk gehad te mogen samenwerken met een zeer vriendelijke Moslima. Op een dag moesten we het gebouw verlaten voor een meeting in een nabij gelegen gebouw. Ze deed toen snel haar hoofddoek aan. Ik vond dit zeer positief. Voor mij betekende dit dat ze haar collega’s vertrouwde dat ze geen rare verlangens hadden en tegelijkertijd handelde zoals haar geloof dat voorschreef.

Een ander voorbeeld: ·Na lang overwegen kocht ik een Boeddhistische rozenkrans. Ik dacht dat ik het zou gebruiken als een voorwerp omdat ik tijdens het mantra zingen het gevoel van kralen die door mijn hand gingen miste. “Het zal een herinnering zijn aan mijn religieus engagement.”, dacht ik. Spijtig genoeg had het de bijwerking dat ik liep te pronken. Twee dagen later al brak mijn rozenkrans tijdens een wandeling met vrienden. Eén vriend begon onmiddellijk alle gevallen kralen op te rapen. “Niet doen,” zei ik. “Dit wil zeggen dat ik nu geen nood heb aan een rozenkrans.” De vriend nam één kraal en deed die in zijn broekzak. Hij vertelde toen over een kiezelsteentje dat één van zijn kinderen hem had gegeven. Hij zei dat het een speciale waarde voor hem heeft en dat hij de kraal op dezelfde wijze zou behandelen. Voor mij is dit het meest gunstige effect dat een rozenkrans kan hebben: een herinnering aan iets speciaal.

Gewoon enkele gedachten.