Author: Pieter Dierckx

English (klik hier voor Nederlands)

In the West we tend to talk a lot about our problems. But is this digging in the past appropriate? Therapy digs until we can dig no more. When the last stone has been brought up. But are we cured then?

What is all that talking good for? You can compare it to restoring an old painting. In the West we burrow in the past. This is the same as using acid to clean a painting. Not only the varnish is gone but also some of the original paint. In the same way those things that make one unique are wiped away by associating problems and certain traits of character. An example; Someone can say ” I am introvert en that is why I have difficulties meeting new people.” Introversion can inhibit your social life but it might mean that you are good at reading books, meditation, sewing, etc. Your talents can even be a great topic for discussion.

I want to stress that talking is not wrong but the endless burrowing is. “My father couldn’t help me in my spiritual quest.” “My mother didn’t understand me.” These are all an example of this. We brush of the guilt to the past while it is not your past but the person you are here and now that will determine your future.

In the East there is a more gradual approach to problems. I must admit that it needs a lot more time but it is a gentle technique. In Tibetan Yoga it is believed that experience settle some place in the body. When during yoga you stimulate such an area those experience can be released. I’ve seen yogi’s cry during yoga because of this. At that moment a memory can be released. Why release? In Buddhism the image of the boat and the river is used to make it clear. A boat can be useful to cross a river but once you are on the other shore it is useless to hold on to that boat and drag it along. When a certain memory has been experienced it doesn’t help to pay much attention to it.

Yoga works in a very subtle way. Like peeling of layers of varnish. A lot of beginners are often distracted during meditation. Actually there is a very subtle process going on at that time. I invite you to read these comforting words by Yogani;

During meditation, we know the process is working, when we lose the mantra and later find ourselves in some other thoughts. During the meditation procedure, these other thoughts are a symptom that something has been released. Recognizing that, we go back to the mantra and continue the process. – (Advanced Yoga Practices, easy lessons for Ecstatic Living – Yogani)

Nederlands

In het Westen hebben we de neiging veel te praten over onze problemen. Maar is dat wroeten in het verleden wel aangewezen? Therapie graaft tot we niet verder meer kunnen. Tot de laatste steen is boven gelegd. Maar zijn we dan ook genezen?

Waar is al dat praten goed voor? Vergelijk het met het restaureren van een oud schilderij. In het Westen gaan we gaan wroeten in het verleden. Dit is als het gebruiken van zoutzuur om een schilderij te reinigen. Niet alleen het vernis is zo weg maar ook veel van de originele verf. Op dezelfde manier wordt wat iemand uniek maakt voor een stuk weggeveegd door problemen en sommige karaktertrekken met elkaar te associëren. Een voorbeeld, iemand kan het volgende zeggen; “Ik ben introvert en dat is waarom ik moeilijk nieuwe mensen leer kennen.” Introversie kan een grote rem op je sociaal leven zijn maar het betekent misschien dat jij goed bent in boeken lezen, in meditatie, in naaien, etc. Je talent kan zelfs een leuk gespreksonderwerp zijn.

Ik wil hiermee niet zeggen dat praten verkeerd is maar wel het eindeloos wroeten in het verleden. “Mijn vader kon mij niet helpen in mijn spirituele zoektocht.” “Mijn moeder begreep mij niet.” Deze uitspraken zijn hier voorbeelden van. Door alles af te wimpelen op het verleden schuiven we de schuld door terwijl het niet je verleden is maar wie je bent in het hier en nu die je toekomst bepaalt.

In het Oosten heeft men een veel geleidelijkere manier om om te gaan met problemen. Toegegeven, het vergt veel meer tijd maar het is dan ook een veel zachtere techniek. In de Tibetaanse Yoga gelooft men dat al onze ervaringen zich ergens in het lichaam opstapelen. Als we yoga doen en we stimuleren een gebied waar een ervaring genesteld is komt die ervaring los. Ik heb al yogi’s gezien die hierdoor tijdens een sessie aan het huilen waren. Op dat moment kunnen we een herinnering loslaten. Waarom loslaten? In het boeddhisme gebruikt men vaak het beeld van de boot en de rivier. Een boot kan nuttig zijn om een rivier over te steken maar als je eenmaal aan de overkant bent heeft het geen zin om je voor de rest van je tocht vast te klampen aan die boot en die overal mee te sleuren. Als een bepaalde ervaring is voorbij gekomen helpt het niet om hier verder aandacht aan te besteden.

Yoga werkt vaak heel subtiel, als het voorzichtig afpellen van de laagjes vernis. Veel beginners zijn snel afgeleid tijdens het mediteren. Eigenlijk is er dan ook een subtiel proces aan de gang. Lees maar eens de volgende troostende woorden van Yogani;

Tijdens de meditatie weten we dat het werkt wanneer we de mantra uit het oog verliezen en ontdekken dat we andere gedachten hebben. Gedurende het meditatieproces zijn die andere gedachten een teken dat er iets is losgekomen. Als we dit herkennen gaan we terug naar de mantra en doen we verder met het proces. – (Advanced Yoga Practices, easy lessons for Ecstatic Living – Yogani)