One of two examples of how texts are needed to learn.
Une des deux exemples qui montre le lien entre textes et éducation.
Eén van twee voorbeelden die over het verband tussen teksten en opvoeding.
Some of you know that I am writing a book about world history. In one chapter of that book, I explain how much monkeys and humans have in common. This makes sense because we have the same distant ancestors. In that chapter I list a number of things that man can do. It is then up to the reader to first guess whether a monkey can do the same. Well, dear reader, try to answer the question whether monkeys also know education before you read on.
The answer comes from a book that deals with the behavior of animals;
This brings me to the highest form of social transfer on symbolic communication: active education. […] A good teacher can empathize with the student. At the moment, the evidence for such a process is minimal, but Christophe Boesch has seen how chimpanzee mothers in the Taï jungle make it easier for their children to learn to crack nuts by arranging hammers, nuts and anvil stones so that they can get started right away. That seems like a deliberate action, because adults normally make all their notes, and the hammer takes them with them. Boesch also reports how mothers sometimes slow down the normally very fast cracking movements, paying close attention to what their offspring are watching, as if showing how to do it. Furthermore, mothers saw an unsuccessful little ‘corrected’ by removing a note it was working on from the anvil, wiping the anvil clean, and putting the nut back in place, or by changing the position of the hammer in the young chimpanzee’s hand.
De aap en de sushismeester, Frans De Waal, Amsterdam, Olympus, 2009
Just some thoughts.
Certains d’entre vous savent que j’écris un livre sur l’histoire du monde. Dans un chapitre de ce livre, j’explique combien les singes et d’humains ont en commun. C’est logique parce que nous avons les mêmes ancêtres éloignés. Dans ce chapitre, j’énumère un certain nombre de choses que l’ homme peut. C’est alors au lecteur de deviner d’abord si un singe peut faire la même chose. Eh bien, cher lecteur, essayez de répondre à la question de savoir si les singes connaissent aussi l’éducation avant de lire la suite.
La réponse vient d’un livre qui traite le comportement des animaux;
Cela m’amène à la forme la plus élevée de transfert social sur la communication symbolique: l’éducation active. […] Un bon professeur peut sympathiser avec l’élève. Pour l’instant, les preuves d’un tel processus sont minimes, mais Christophe Boesch a vu comment les mères chimpanzés dans la jungle de Taï permettent à leurs enfants d’apprendre plus facilement à casser des noix en arrangeant des marteaux, des noix et des pierres enclume afin qu’ils puissent commencer tout de suite. Cela semble être une action délibérée, parce que les adultes prennent normalement toutes leurs notes, et le marteau les emmène avec eux. Boesch rapporte également comment les mères ralentissent parfois les mouvements de fissuration normalement très rapides, en prêtant une attention particulière à ce que leur progéniture regarde, comme si elle montrait comment le faire. En outre, les mères ont vu un petit infructueux « corrigé » en enlevant une note qu’il travaillait sur de l’enclume, essuyant l’enclume propre, et de remettre l’écrou en place, ou en changeant la position du marteau dans la main du jeune chimpanzé.
De aap en de sushismeester, Frans De Waal, Amsterdam, Olympus, 2009
Juste quelques pensées.
Sommige lezers van jullie weten dat ik een boek over wereldgeschiedenis aan het schrijven ben. In één hoofdstuk van dat boek leg ik uit hoe veel apen en mensen gemeen hebben. Dit is logisch want we hebben dezelfde verre voorouders. In dat hoofdstuk lijst ik een aantal dingen op die mensen kunnen. Het is dan aan de lezer om eerst zelf te raden of een aap dat ook kan. Wel, beste lezer, probeer u voor u verder leest eens te antwoorden op de vraag of ook apen onderwijs kennen.
Het antwoord komt uit een boek dat gaat over het gedrag van dieren;
Dat brengt me tot de hoogste vorm van sociale overdracht op symbolische communicatie na: actief onderwijs. […] Een goede onderwijzer kan zich inleven in de leerling. Op dit moment zijn de aanwijzingen voor zo’n proces minimaal maar Christophe Boesch heeft gezien hoe chimpanseemoeders in het Taï-oerwoud het hun kinderen makkelijker maken om noten te leren kraken door hamers, noten en aambeeldstenen zo te arrangeren dat ze direct aan de slag kunnen. Dat lijkt een bewuste actie, want volwassenen maken normaal al hun noten op, en de hamer nemen ze mee. Boesch meldt ook hoe moeders soms de normaal zeer snelle kraakbewegingen vertraagd uitvoeren en daarbij scherp opletten waar hun nakomelingen naar kijken, alsof ze laten zien hoe het moet. Verder zag men hoe moeders een weinig succesvolle kleine ‘corrigeerden’ door een noot waaraan het werkte van het aambeeld te halen, het aambeeld schoon te vegen, en de noot weer op zijn plek te leggen, of door de positie van de hamer in de hand van de jonge chimpansee te veranderen.
De aap en de sushismeester, Frans De Waal, Amsterdam, Olympus, 2009
Gewoon enkele gedachten.
Pieter Dierckx 