Fermette

Is there enough nature to satisfy all of our desire for tranquillity?

Y a-t-il assez de nature pour satisfaire tout de notre désir de tranquillité ?

Is er voldoende natuur om aan al onze verlangens naar rust te voldoen?

A few days ago, I saw a documentary on a woman who lives like a hermit in the English countryside. The first thought that came into mind was “Yes, but a life like that is impossible for everyone.” This may seem a sign of jealousy, but it is not. Let me explain why.

In Belgium, the country where I live, there is a saying “Every Belgian has a stone in his stomach” This means that every Belgian has an urge to build or renovate his/her own house. But Belgians like to build their houses amid nature. To satisfy both needs Belgians have invented a style of spatial planning which is called ‘lintbebouwing’ which can be translated by ‘ribbon building’ First a road is rolled out across a rural area. Along each side of the street, only one row of houses is built. The result is that there are hardly any views left in Belgian where some trace of human presence like roads or houses is absent. If your house has a view on a leafy hill, chances are great that on the other side of that hill someone else has a remarkably similar experience. A popular style of building across the countryside is called a ‘fermette’, which is French for ‘small farm’.

But should we all live in a fermette in the countryside? Apart from ‘Ribbon building’ creating ugly landscapes, it does not allow everyone to live in the countryside.

Is that a pity? To me, it is not. I have lived in a city for the latest half of my life and I find peace of mind there as well. I must admit that meditation has played a role in finding tranquillity to that extent that I sometimes get in a state of Zen when I hear the sound of a running motor or my fridge. The late Bernie Glassman, a Zen teacher, even organized retreats in cities.

In the city where I live there is an incredibly beautiful botanical garden so even there one can relax. I must admit that it is easier to rest in beautiful natural surroundings but if one can have peace of mind while doing groceries or even at work that, to me, is a greater achievement.

Just some thoughts.

Il y a quelques jours,  je voyais un documentaire sur une femme qui vit comme un ermite dans la campagne anglaise. La première pensée qui est venue à l’esprit a été « Oui, mais une vie comme ça est impossible pour tout le monde. » Cela peut sembler un signe de jalousie, mais ce n’est pas le cas. Laissez-moi vous expliquer pourquoi.

En Belgique, le pays où je vis, il y a un proverbe « Chaque Belge a une brique dans l’estomac » Cela signifie que chaque Belge a envie de construire ou de rénover sa propre maison. Mais les Belges aiment construire leurs maisons au milieu de la nature. Pour satisfaire les deux besoins, les Belges ont inventé un style d’aménagement spatial qui s’appelle « lintbebouwing » qui peut être traduit par « construire de ruban» D’abord une route est déployée à travers une zone rurale. De chaque côté de la rue, une seule ligne de maisons est construite. Le résultat est qu’il n’y a presque plus de vues en belgique où une trace de présence humaine comme les routes ou les maisons est absente. Si votre maison a une vue sur une colline verdoyante, les chances sont grandes que de l’autre côté de cette colline quelqu’un d’autre a une expérience remarquablement similaire. Un style populaire de construction à travers la campagne est appelé une « fermette ».

Mais devrions-nous tous vivre dans une fermette à la campagne? Mis à part la création de « bâtiments de ruban » des paysages laids, il ne permet pas à tout le monde de vivre à la campagne.

C’est dommage ? Pour moi pas. J’ai vécu dans une ville pour la dernière moitié de ma vie et même là je trouve la tranquillité d’esprit aussi. Je dois admettre que la méditation a joué un rôle dans la recherche de la tranquillité à ce point que j’atteins parfois dans un état de Zen quand j’entends le bruit d’un moteur en marche ou mon réfrigérateur. Défunt Bernie Glassman, un maître zen, a même organisé des retraites dans les villes.

Dans la ville où je vis il y a un jardin botanique incroyablement belle, donc même là, on peut se détendre. Je dois admettre qu’il est plus facile de se reposer dans un cadre naturel magnifique, mais si l’on peut avoir la tranquillité d’esprit tout en faisant les courses ou même au travail qui, pour moi, est une plus grande réalisation.

Juste quelques pensées.

Een paar dagen geleden bekeek ik een documentaire over een vrouw die leeft als een kluizenaar op het Engelse platteland. De eerste gedachte die in me opkwam was: “Ja, maar zo’n leven is onmogelijk voor iedereen.” Dit lijkt misschien een teken van jaloezie, maar dat is het niet. Laat me uitleggen waarom.

In België, het land waar ik woon, is er een gezegde “Elke Belg heeft een baksteen in zijn maag” Dit betekent dat elke Belg een drang heeft om zijn/haar eigen huis te bouwen of te renoveren. Maar Belgen bouwen hun huizen graag te midden van de natuur. Om aan beide behoeften te voldoen hebben Belgen een stijl van ruimtelijke ordening uitgevonden die ‘lintbebouwing’ wordt genoemd. Eerst wordt een weg over een landelijk gebied uitgerold. Langs elke kant van de straat wordt slechts één rij huizen gebouwd. Het resultaat is dat er in het Belgisch nauwelijks een uitzicht meer is waar tekenen van menselijke aanwezigheid zoals wegen of huizen ontbreekt. Als uw huis heeft een uitzicht op een groene heuvel, is de kans groot dat aan de andere kant van die heuvel iemand anders iets gelijkaardigs ziet. Een populaire stijl van bouwen over het platteland wordt een ‘fermette’ genoemd, wat Frans is voor ‘kleine boerderij’.

Maar moeten we allemaal in een fermette op het platteland wonen? Boven op het feit dat lintbebouwing lelijke landschappen schept, stelt het bovendien niet iedereen in staat om op het platteland te leven.

Is dat jammer? Ik vind van niet. Ik heb de laatste helft van mijn leven in steden gewoond en ik vind daar ook rust. Ik moet toegeven dat meditatie een rol heeft gespeeld bij het vinden van rust in die mate dat ik soms in een staat van Zen als ik hoor het geluid van een lopende motor of mijn koelkast. Wijlen Bernie Glassman, een Zen leraar, organiseerde zelfs retraites in steden.

In de stad waar ik woon is er een ongelooflijk mooie kruidentuin dus zelfs daar kan men ontspannen. Ik moet toegeven dat het makkelijker is om te rusten in een prachtige natuurlijke omgeving, maar als men gemoedsrust kan hebben tijdens het doen van boodschappen of zelfs op het werk, is dat in mijn ogen een grotere prestatie.

Gewoon enkele gedachten.