Soundtrack of a year / Soundtrack van een jaar – week 4 – Show must go on

I’ve set myself a challenge for this year. It is my objective to find a song each week that reflects how I felt in that past week. In my blog you will find a link to the song on YouTube. There also is a playlist on You-Tube named ‘Soundtrack of a year: 2020’

Dit jaar ga ik een uitdaging aan. Ik ga proberen elke week een liedje te vinden dat weerspiegelt hoe ik mij in die afgelopen week voelde. In mijn blog vind je de link naar YouTube. Op YouTube is er ook een afspeellijst met de naam ‘Soundtrack of a year: 2020’

Week 4 – Show must go on – Queen

videoclip: show must go on

English (klik hier voor Nederlands)

It was quiet for a while on my blog but that doesn’t mean that not much happened during that break. I met someone during that time. Unfortunately, I had to break that relationship recently. It’s been hard between us for a while. Unfortunately, the staff at the retirement home where I did my internship noticed it as well. Luckily the residents of the nursing home did not notice this.

‘Show must go on’ (the show has to go on): I learned to keep smiling during all these years in call centres, no matter what and how bad I felt inside. I’ll feel bad for the next few days, but everything’s is impermanent. So too is my grief.

Buddhists are experts in talking about impermanence. So, let’s end this show beautifully with a piece from a poem by a Buddhist writer:

The fine, shimmering dew

To the tip of a blade of grass

Evaporates by itself

At the first sunshine.

Everything that depends on

Wears from its creation

Its own destruction within it;

For decay no other cause is needed.

Omzwervingen van een dronken bij, Chone Lama Rinpoche, Tibetaanse Mystieke poëzie, Kunchab 2000

Just a few thoughts.

Nederlands

Het was een tijdje stil op mijn blog maar dat wil niet zeggen dat er tijdens die pauze niet veel gebeurd is. Ik heb in die tijd iemand leren kennen. Spijtig genoeg heb ik die relatie onlangs moeten verbreken. Het ging al een tijdje moeilijk tussen ons. Spijtig genoeg merkte men ook op mijn stageplaats dat het niet goed met me ging. Het personeel zag dit maar gelukkig hebben de bewoners van het rusthuis waar ik stageliep dit niet opgemerkt.

‘Show must go on’ (de show moet door gaan): Ik heb tijdens al die jaren ervaring in callcenters geleerd om te blijven lachen, wat er ook gebeurt en hoe slecht ik me ook vanbinnen voel. De komende dagen zal ik mij rot voelen maar alles gaat voorbij. Dus ook mijn verdriet.

Boeddhisten zijn experten in het praten over vergankelijkheid. Laat ons deze show dus mooi eindigen met een stukje uit een gedicht van een Boeddhistische schrijver:

De fijne, glinsterende dauw

Aan de punt van een grashalm

Verdampt vanzelf

Bij de eerste zonneschijn.

Alles dat afhankelijk is

Draagt al vanaf zijn ontstaan

Het eigen tenietgaan met zich mee;

Voor het vergaan is verder geen oorzaak nodig.

Omzwervingen van een dronken bij, Chone Lama Rinpoche, Tibetaanse Mystieke poëzie, Kunchab 2000

Gewoon enkele gedachten.