On bicycles and the middle way / Over fietsen en de weg van het midden

This text was originally published only in Dutch. It explains the middle way. / Deze tekst werd eerst enkel in het Nederlands gepubliceerd. Ze gaat over de weg van het midden.

English (klik hier voor Nederlands)

It is a shame for many in Louvain; the many bicycles at the railway station. Despite literally hundreds of places, bicycles are left in the craziest places. We leave this open wound quite untouched. However, a bicycle is also a good means to explain the Buddhist idea of the middle way. In Buddha’s time, it was believed that the good is all about pain and denying yourself all kinds of things. Buddha went along with that for a while. He starved himself. One day, when he was meditating with a grumpy stomach, he heard a musician talk to his son. The musician asked his son how to make a string. “Not too hard and not too soft,” he replied. “What do you mean?”, the father asked. “Well,” said the son “if you pull them too hard, you’ll break your string and if you tune them too soft, no pretty sound comes out of it.” That simple statement made Buddha realize that life is not about extremes but that the truth is in the middle. A bike is the same. If you lean too much to one side, you will fall.

Not too hard, not too soft. If only our politicians understood this simple message…

Just some thoughts.

Nederlands

Het is voor velen een doorn in het oog in Leuven; de vele fietsen aan het station. Ondanks letterlijk honderden plaatsen worden fietsen op de gekste plaatsen achtergelaten. We laten deze open wonde best onaangeroerd. Een fiets is echter ook een goed beeld om het boeddhistische idee van de weg van het midden uit te leggen. In de tijd van Boeddha geloofde men dat het goede komt door pijn en door jezelf allerlei dingen te verbieden. Boeddha is daar een tijd in mee gegaan. Hij verhongerde zich. Toen hij op een dag met een knorrende maag zat te mediteren hoorde hij een muzikant praten met zijn zoon. De muzikant vroeg aan zijn zoon hoe je een snaar moest spannen. “Niet te hard en niet te zacht”, antwoordde die. “Hoezo?”, vroeg de vader. “Wel”, zei de zoon “als je ze te hard aanspant breekt je snaar en als je ze te zacht spant komt er geen mooi geluid uit.” Die simpele uitspraak deed Boeddha beseffen dat het in het leven niet om uitersten gaat maar dat de ware weg in het midden ligt. Met een fiets is het net zo. Als je te veel aan één kant leunt, val je.

Niet te hard, niet te zacht. Als onze politici deze simpele boodschap nu eens begrepen…

Gewoon enkele gedachten.