I’ve set myself a challenge for this year. It is my objective to find a song each week that reflects how I felt in that past week. In my blog you will find a link to the song on YouTube. There also is a playlist on You-Tube named ‘Soundtrack of a year: 2020’
Dit jaar ga ik een uitdaging aan. Ik ga proberen elke week een liedje te vinden dat weerspiegelt hoe ik mij in die afgelopen week voelde. In mijn blog vind je de link naar YouTube. Op YouTube is er ook een afspeellijst met de naam ‘Soundtrack of a year: 2020’
Week 1 – Fear is the new bliss- Dead to me
English (klik hier voor Nederlands)
When watching a documentary on Noah Levine I saw this videoclip. It was great to discover that even the punkscene has embraced Buddhism. For those who are looking for Buddhist artists other than Moby or Philip Glass I can recommend this band.
But what’s the message of this song?
When the Dalai Lama went to the toilet in the home of a rich man, he saw sleeping pills on a shelf of the bathroom. This made his holiness laugh because he had all this means to his disposal and yet he could not sleep well. That is also what is sung in this song:
We’ve got our eyes closed to the real problems, drunk on our privilege and too high to solve them.
We may not be high on drugs but just think of how many people are on sleeping pills or anti-depressants. How long are going to keep on this charade that we are all doing well?
And what is at the heart of this problem?
Focused on our enemies, that keep us from ourselves you see
We blame others for our suffering, but we do not look towards our inside to solve our problems. This was also true for me. I have been meditating for quite some time and I sometimes wonder if I am on the right path because no matter how sad my days are my meditation remains calm. A few days ago, however, a sad memory passed by. It was the first time I cried during meditation.
We may fear what we discover in that way but one day there may come a day when the singer of this song wants you to…
Wake me up, when their eyes open to the real problems
Sober enough to finally solve them.
Just some thoughts.
Toen ik een documentaire zag over Noah Levine werd deze videoclip getoond. Het was goed dat ook de punkscene het Boeddhisme in zijn/haar armen heeft gesloten. Aan zij die op zoek zijn naar Boeddhistische artiesten die anders zijn dan Moby of Philip Glass kan ik deze band van harte aanraden.
Maar wat is de boodschap van dit lied?
Toen de Dalai Lama naar het toilet ging in het huis van een rijke man, zag hij slaappillen staan op een schap van de badkamer. Dit deed zijne heiligheid lachen omdat de rijke man allerlei oplossingen tot zijn beschikking had en toch kon hij niet goed slapen. Dat is ook wat er gezongen wordt in dit lied:
We hebben onze ogen gesloten voor de echte problemen, dronken door ons voorrecht en te high om ze op te lossen.
We nemen niet allemaal drugs, maar denk maar aan hoeveel mensen slaappillen of antidepressiva gebruiken. Hoe lang zullen we deze schijnvertoning blijven houden dat het goed gaat met ons allemaal?
En wat is de kern van dit probleem?
Gericht op onze vijanden, die ons van onszelf houden, zie je
We beschuldigen anderen van ons leed, maar we kijken niet naar binnen om onze problemen op te lossen. Ikzelf ben daar geen uitzondering op. Ik mediteer al geruime tijd en ik vraag me soms af of ik wel goed bezig ben want hoe triest mijn dagen ook zijn, mijn meditatie blijft kalm. Een paar dagen geleden, echter, kwam er een trieste herinnering voorbij. Het was de eerste keer dat ik huilde tijdens een meditatie.
We kunnen vrezen voor wat we op die manier ontdekken, maar op een dag kan er een dag komen waarop de zanger van dit lied je wil…
Waak me wakker, wanneer hun ogen open gaan voor de echte problemen en ze nuchter genoeg zijn om ze eindelijk op te lossen.
Gewoon enkele gedachten
Pieter Dierckx 