Coarse Sand / Grof Zand

Dear reader, the only thing Buddhist about this short story is that it illustrates the first noble truth (“There is suffering”.) The conclusion afterwards is Buddhist though.

Beste lezer, het enige Boeddhistische aan dit kortverhaal is dat ze de eerste nobele waarheid aantoont (“Er is lijden.”). De conclusie erna is echter wel Boeddhistisch.

English (klik hier voor Nederlands)

Coarse sand

I have never liked it, coarse sand. Especially not the huge bits that seem to stick to your feet. If you had taken them of you could still feel them, that’s the impression they made.

My mother liked to collect shells at the beach; “Caricollen” she called them. They were very rare. So rare that I doubted if they ever really existed. My mother was someone who could discover beauty in everything that she came across, except in herself. I still wonder if she still could feel the coarse sand. If she still knew how it felt like those painful pieces were still there.

J committed suicide in a sandpit because it was the only place he felt at home. He found support in the sand but the trees were the only things left that could carry his burden. I still wonder if someone could have stopped him.

In the botanical garden the coarse sand crackles below my feet. There are a few leftover cherry blossoms here and there. My mother would have certainly seen them, but not my father. “It was the first time she was allowed out of the psychiatric ward and in the botanical garden things already went wrong.”, father said. What went wrong exactly he did not wish to tell. So I tried to find traces of it there. But I did not get further than a gryphon that squirted water into a well. But the water was so clear and the algae were so green. Once again my mother had enveloped herself with fragile beauty.

Conclusion

Buddhism is a positive approach towards life. Unfortunately people look for that when they long for it. In my opinion the big questions are only tested when one is in some kind of crisis. I discovered Buddhism when fairly young (I meditate on a daily basis since the age of twenty.) That means that I have been through some intense things in my youth, as you can see in the above story. When I shared my view with a friend who takes care of the temple she agreed. When I asked her if she was jealous that I found Buddhism so relatively early in life she said ” No, not jealous. I just think it is impressive.”

Just some thoughts.

Nederlands

Grof zand

Ik heb het eigenlijk nooit gemogen, grof zand. Vooral niet de grote stukjes die aan je voeten lijken te kleven. Als je ze had weggenomen voelde je ze nog steeds, zo’n indruk lieten ze.

Mijn moeder zocht aan het strand graag schelpen;  “Caricollen” noemde ze die. Ze waren heel zeldzaam. Zo zeldzaam dat ik twijfelde aan de echtheid van hun bestaan. Mijn moeder was iemand die het mooie ontdekte in alles wat ze tegenkwam, behalve in zichzelf. Ik vraag me nog steeds af of ze het grove zand nog wel kan voelen. Of ze weet dat het ’s avonds lijkt of die pijnlijke stukjes er nog steeds zijn.

J heeft in de zandgroeve zelfmoord gepleegd omdat hij zich daar thuis voelde. In het zand vond hij steun maar de bomen waren de enigen die zijn last nog konden dragen. Ik vraag me vaak af of iemand hem nog had kunnen tegenhouden

In de kruidtuin knispert het grof zand onder mijn voeten. Hier en daar liggen nog wat kersenbloesems.  Die zou mijn moeder vroeger vast gezien hebben maar vader niet. “Het was de eerste keer dat ze uit de psychiatrische afdeling mocht en in de kruidtuin liep het al mis.”, zo zei vader. Wat er precies misliep, wilde hij niet vertellen. Ik heb dan maar geprobeerd sporen hiervan terug te vinden. Ik ben niet verder gekomen dan een griffioen die water spoot in een bron. Maar het water was zo helder en de algen waren zo groen. Wederom had mijn moeder zich in broze schoonheid gehuld.

Conclusie

Het Boeddhisme is een positieve manier om in het leven te staan. Helaas zoeken mensen daar pas na als ze snakken naar positiviteit. Naar mijn mening worden de grote vragen van het leven vaak pas gesteld als men een crisis meemaakt. Ik heb vrij jong het Boeddhisme ontdekt (Ik mediteer dagelijks vanaf mijn twintigste.) Dat wil dan ook zeggen dat ik op jonge leeftijd ook heftige dingen heb meegemaakt, zoals u in bovenstaand verhaal kunt lezen. Toen ik dat vertelde aan een vriendin van mij die de tempel verzorgde kon ze dat beamen. Toen ik haar vroeg of ze niet jaloers was dat ik zo vroeg in mijn leven het Boeddhisme ontdekt heb zei ze “Jaloers niet, nee. Ik vind het alleen indrukwekkend.”

Gewoon enkele gedachten.