My new year’s resolutions / Mijn goede voornemens

I only have two: one is generally not seen as a bad habit and the other has brought me and Buddhist all over the planet much joy in the previous year.

Ik heb er maar twee: de ene wordt niet echt gezien als een slechte gewoonte en de andere heeft mij en Boeddhisten over de hele planeet veel vreugde gebracht het afgelopen jaar.

English (klik hier voor Nederlands)

My first resolution is to say ‘sorry’ less often. That may not seem like a big deal but I have the habit of saying that a lot. I not only see it as a sign of low self esteem the scientific community agrees that ‘sorry’ is a word that one’d better not say too often. Research in social psychology has shown that saying ‘sorry’ can elicit aggression. I also think personally that saying ‘sorry’ is like saying ‘I love you’ to your partner. It loses its power and may be seen as a way out of tricky situations.

What I refuse to do less is saying ‘thank you’. It never loses its power and it makes people smile. I am currently an intern at a retirement home and I thank always thank the inhabitants when they clear the dishes for me.

Every Buddhist community I know ends their rituals with ‘dedication of merit’ where one does not claim the joy that the ritual has brought but offers it for the greater cause, the happiness of all living beings. When I am home I usually meditate alone. Even though my most dear lama’s are not present during the session, I still thank them at the end of the session.

At the end of each yoga class there is a moment for gratitude where the participants are asked to think of things they can be grateful for.

There is one of group of people I have not thanked enough this year and I promise that I will improve that next year. That people are people like you, people who read my blog. Whether you follow me or not, your reactions have put a smile on my face. When I started this blog I had 7 followers for months and now, a year later, we will soon welcome the 100th follower. That is not just a number to me but it represents how some of you carry me close in their heart and I can only say that the feeling is mutual. Your comments on my blog posts have helped me to continue during the hardest moments and they are the reason I have picked up blogging after a busy period due to my studies.

I always end my blog posts with ‘just a thought’ but, to me, you are not just an audience you are all amazing, even though you each write about the most diverse topics one can think of.

Thank you!

Nederlands

Mijn eerst goede voornemen is om minder ‘sorry’ te zeggen. Dat lijkt misschien banaal maar ik zeg dat nogal vaak. Ik zie het niet enkel als een teken van weinig zelfvertrouwen maar de wetenschap geeft mij hier ook gelijk in. Experimenten in de sociale psychologie hebben aangetoond dat wie zich regelmatig excuseert vaak agressie aantrekt. Voor mij is ‘sorry’ zeggen zoals ‘ik hou van je’ zeggen tegen je partner. Het verliest zijn betekenis en wordt vaak gebruikt om je een weg uit moeilijke situaties te praten.

Wat ik echter weiger om minder te zeggen is ‘dankjewel’. Het verliest niet aan kracht en het brengt een lach op het gezicht. Ik loop nu stage in een rusthuis en ik bedank alle bewoners wanneer ze de tafel afruimen.

In elke tak van het Boeddhisme die ik ken worden rituelen afgesloten met een ‘opdracht van verdienste’ waarbij men de vreugde van het ritueel niet opeist maar offert voor een groter doel, het geluk van alle levende wezens. Als ik thuis mediteer doe ik dat alleen. Maar hoewel mijn meest dierbare lama’s daar niet bij zijn, dank ik ze toch aan het einde van een sessie.

Aan het einde van elke yogales is er ook een moment voorzien voor dankbaarheid. De deelnemers wordt gevraagd om te denken aan alles waar ze dankbaar voor zijn.

Er is nog één groep die ik nog niet genoeg bedankt heb en ik beloof die groep volgend jaar minder in de kou te laten staan. Dat bent u, diegene die mijn blog leest. Of u mij nu volgt of niet, uw reacties hebben mij vaak doen glimlachen. Toen ik begon had ik gedurende maanden 7 volgers en een jaar later kunnen we binnenkort onze 100ste volger verwelkomen. Dat is niet zomaar een cijfer voor mij, het is een teken dat sommigen van jullie mij in hun hart dragen en dat is wederzijds. Jullie reacties hebben mij door moeilijke tijden geloodst en zijn de reden waarom ik terug begonnen ben met bloggen na een lange pauze vanwege de drukte met mijn studies.

Ik eindig mijn blogposts meestal met ‘gewoon enkele gedachten’ maar voor jullie zijn jullie niet gewoon maar een publiek, jullie zijn geweldig, hoe divers de onderwerpen waar jullie over schrijven ook zijn.

Dankjewel!