Thinking outside of the box / Over hokjesdenken

Why I think Buddhists and yogi should think outside of the box.

Waarom ik vind dat Boeddhisten en yogi’s best de hokjes weg denken.

English (klik hier voor Nederlands)

When I was in a retreat a few years ago one of my dear friends told me she only read books about Buddhism. I chose the verb ‘to tell’ in my last sentence since my friend had no shame about it but to me this felt like a confession. That is because I completely disagree with such practices.

I have been educated in a European country by parents who were not Buddhists. To discover the value of Buddhism then requires thinking outside of the box. In Dutch we say ‘je moet langer dan je neus kijken’. Literally translated it says ‘You have to look further, beyond your nose’ and what it means is that you have to look further than what is familiar.

If the attitude of the adventure of the new and enriching sides of life got us on the Buddhist path, why stop there? In the case of my dear friend it is as if she found her favourite flavour of curry (or any other exotic dish) and then decides on eating only that.

I firmly believe that our openness should be extended to other religions as well. Within the year after my ordination as Buddhist I read the Koran (from front to back, not yet from back to front 😉 Since then I have also read the Torah and the Baghvad Gita and I have read a few chapters of the Bible too.

In yoga we have to think outside of the box too. When I am meditating on the feelings an exercise brings up that very boundary that separates us from others, our body, dissolves and sometimes disappears. It is as if we are diving in our feelings which are not limited by our skin.

I believe in openness when I meet people so why limit that to our social encounters and why not let ourselves be enriched by the books we read and the feelings we feel?

Just some thoughts.

Nederlands

Toen ik een aantal jaren geleden op retraite was vertelde een vriendin van mij dat ze enkel nog boeken over het Boeddhisme las. Ik gebruik hier het werkwoord ‘vertellen’ omdat mijn vriendin daarin geen probleem zag maar voor mij voelde het als een bekentenis. Dat voelt zo omdat ik het niet eens ben met haar.

Ik ben opgegroeid in een Europees land door ouders die zelf geen Boeddhist waren. Om dan de waarden van het Boeddhisme te ontdekken moet je verder kijken dan  je neus lang is.

Als de houding van de avontuurlijke van het nieuwe en het verrijkende ons op weg zette naar het Boeddhisme, waarom zou je daar dan stoppen? Het is alsof mijn dierbare vriendin haar favoriete rijstschotel (of eender welk ander exotisch gerecht) ontdekte en dan beslist om enkel dat te eten.

Ik ben ervan overtuigd dat onze openheid ook moet reiken naar andere godsdiensten. Binnen het jaar na mijn inwijding als Boeddhist heb ik de Koran gelezen (van voor naar achter, nog niet van achter naar voor 😉 Sindsdien heb ik ook de Torah gelezen en de Baghvad Gita en ben ik begonnen aan een paar hoofdstukken uit de Bijbel.

Ook in yoga moeten we ook verder dan de hokjes denken. Als ik een gevoel van de yoga probeer te doorgronden lijkt dat wat ons afsnijdt van de ander, ons lichaam, op te lossen of zelfs te verdwijnen. Het voelt dan of we duiken in gevoelens die niet begrensd zijn door onze huid.

Ik geloof in openheid als ik mensen ontmoet dus waarom zouden we dat beperken tot ons sociaal leven en ons niet laten verwonderen en verrijken door de boeken die we lezen of de gevoelens die we ervaren?

Gewoon enkele gedachten.