Own culture, best culture? / Eigen cultuur, beste cultuur?

Is what is familiar really the best?

Is wat bekend  is echt het beste?

English (klik hier voor Nederlands)

When people claim their own culture is best they are ethnocentric. As you know I converted to Buddhism by a book of a comparative philosopher, Ulrich Libbrecht. The book was entitled ‘Oosterse filosofie [translates as ‘Eastern Philosophy]. The introduction of that book starts about how you can compare two cultures. Some people only look for things similar to their own culture as a kind of confirmation that their culture is the best. Everything else is considered barbaric. This is clearly an ethnocentric point of view. The opposite can happen as well. Some people embrace the other culture and blow their esteem out of proportion.

Few people are open for new experiences, especially cultural ones. And who are we to blame them? Maybe they just don’t know any better. Here’s how Ulrich Libbrecht explains this;

The Chinese sage Chunag-tzu has already understood three centuries before our era that this can only remain a dream: “How can you describe the vastness of the ocean to a frog that lives on the bottom of a well? (Schillers Werke, Nationalsausgabe, Zweiter Band, Teil I, 1893, p.185) If every human frog remains in the well of his/her civilisation the ocean of possibilities will never become known to him/her. He only knows the world of his well that is limited by a narrow-minded view on things, with a spiritual dimension identical to that little blue circle high above his head. And still he will be deeply convinced that his well is the standard for all wells on earth. (Inleiding comparatieve filosofie, Ulrich Libbrecht, Van Gorcum 1995)

Tibetan Buddhism has a lot of lineages  – eg Nyingma and Geluk. One of the previous Dalai Lama’s made a big effort to unite the different views. Shabkar, a great Tibetan poet, wasn’t happy with all these divisiveness. What better way to confront this than with a poem:

Neither white lion, neither Garuda [mythical figure, like a dragoon]

I am the son of their union

nicknamed “Lion on eight legs”

Different from each

but in harmony with all

isn’t this strange?

 

Neither horse, nor donkey

I am the son of their union

Nicknamed “Stallion white mouth”

Different from each

but in harmony with all

isn’t this strange?

 

No bull, nor dri of the nomad

I am the son of their union

Nicknamed “White Garuda”, the dzo of the villagers

Different from each

but in harmony with all

isn’t this strange?

 

Not Nyingma,nor Geluk

I am the son of their union

nicknamed “Shabkar white foot”

Different from each

but in harmony with all

isn’t this strange?

(Shabkar, Autobiographie d’un yogi Tibétain, Padmakara 2014)

Just some thoughts.

Nederlands

Als men beweert dat de eigen cultuur de beste is, noemt men dit etnocentrisme. Zoals jullie weten bekeerde ik met tot het Boeddhisme door het boek van een comparatief filosoof, Ulrich Libbrecht. Het boek had de titel ‘Oosterse filosofie’. In de inleiding van dat boek wordt uitgelegd hoe je twee culturen kan vergelijken. Sommige zoeken enkel naar gelijkenissen met hun eigen cultuur als bevestiging van zijn/haar superioriteit en beschouwen al het andere als barbaars. Dit is een duidelijk geval van etnocentrisme. Het omgekeerde kan ook. Sommige mensen omhelzen de andere cultuur en blazen ze buiten proportie op. Slechts weinigen staan echt open voor nieuwe ervaringen, zeker de culturele. Wie zijn wij om hen te veroordelen. Wellicht weten ze gewoon niet beter. Dit is hoe Ulrich Libbrecht het uitlegt;

De Chinese denker Chuang-tzu heeft reeds drie eeuwen voor onze tijdrekening begrepen dat dit een wensdroom kan blijven: “Hoe kan je aan een kikker, die op de bodem van een put leeft de grootsheid van de oceaan beschrijven? (Schillers Werke, Nationalsausgabe, Zweiter Band, Teil I, 1893, p.185) Als elke menselijke kikker in de put van zijn eigen beschaving blijft zitten, zal de oceaan van mogelijkheden aan hem nooit bekend worden. Hij kent immers alleen het wereldbeeld van zijn put, dat begrensd is door zijn geborneerde kijk  op de dingen, met een spirituele dimensie identiek aan dat kleine blauwe cirkeltje hoog boven zijn hoofd. Maar toch blijft hij diep overtuigd dat zijn put normatief is voor alle putten der aarde. (Inleiding comparatieve filosofie, Ulrich Libbrecht, Van Gorcum 1995)

Ook binnen het Tibetaans Boeddhisme zijn er allerlei stromingen bv Nyingma en de Geluk. Eén van de vorige Dalai Lama’s heeft verwoede pogingen gedaan om de verschillende visies te verzoenen. Shabkar, een groot Tibetaans dichter, was ook niet blij met al die verdeeldheid. Hoe kan je dit beter aan de kaak stellen dan met een gedicht:

Noch witte leeuw, noch Garuda [mythisch figuur, te vergelijken met een draak]

Ik ben de zoon van hun vereniging

bijgenaamd “leeuw met acht poten”

Verschillend van elk

maar in harmonie met hen allemaal

is dit niet vreemd?

 

Noch paard, noch ezel

Ik ben de zoon van hun vereniging

Bijgenaamd “hengst met het witte hoofd”

Verschillend van elk

maar in harmonie met hen allemaal

is dit niet vreemd?

 

Noch stier, noch dri van de nomade

ik ben de zoon van hun vereniging

Bijgenaamd “Witte Garuda”, de dzo van de dorpelingen

Verschillend van elk

maar in harmonie met hen allemaal

is dit niet vreemd?

 

Noch Nyingma,noch Geluk

Ik ben de zoon van hun vereniging

Bijgenaamd “Shabkar Witte voet”

Verschillend van elk

maar in harmonie met hen allemaal

is dit niet vreemd?

(Shabkar, Autobiographie d’un yogi Tibétain, Padmakara 2014)

Gewoon enkele gedachten.