We’re on a role! / Rok en rol

All the world’s a stage…

De wereld is een toneel…

English (klik hier voor Nederlands)

When I wrote my blog about poets and mystics I started remembering the role I assigned myself when I was in high-school. My fellow students were all very creative and I had a way of categorising them. I considered myself a poet. I wrote lots of poems but was rather gloomy. When we had a barbecue at the house of my teacher in Greek he handed me a glass of wine and said to me: “You can’t sustain yourself by poetry alone”. In my adolescent mind a step up were the writers. They loved analysing  novels and quoting intellectual magazines and movies. They were remarkably happier but the most happy bunch of them all were the actors. They seemed to go through crisis after crisis on stage but were optimistic and sucked the marrow out of life. I must admit that at the time I liked to label people, just like most people who start to meditate label each thought.

But who assigns our roles in life? It might not be that conscious as we believe. In biology there was an experiment on roles in ant colonies. They observed the ants and labelled them as ‘worker-ants’ and ‘lazy-ants’. In the next step they made two colonies; one with all the hardworking ants and one with the bums. What happened? In the hardworking colony some ants became lazy and the other way around in the ‘lazy’ colony.

Will all of that go away when we all have reached enlightenment? The answer would be that each still has a function in life but that we do not attach ourselves to them. The teacher of Millarepa (a great Tibetan Buddhist saint) was likely to be enlightened and yet he had a wife and was a farmer.

Ulrich Libbrecht, a comparative philosopher, writes in Inleiding Comparatieve filosofie IIIB (Van Gorcum 2005) that in India people believe that they are actors of a cosmic play. He also quotes B. Prakash;

Historical evolution is a flow and convergence of impersonal forces, which are capable of being expressed in organic categories or transpersonal forces, which are capable of being expressed in organic categories or biological images. This is tantamount to the view that movements and not men make history.” Journal of the History of Idea, B. Prakash, 1955)

What is the next act in your play of life? Feel free to share it with me…

Just some thoughts.

Nederlands

Toen ik mijn blog schreef over dichters en mystici dacht ik terug aan de rol die ik mezelf toewees in de middelbare school. Mijn medeleerlingen waren allemaal zeer creatief en ik had een manier om ze onder te verdelen in hokjes. Ik bestempelde mezelf als dichter. Ik schreef veel gedichten maar was een beetje somber. Tijdens een barbecue van mijn leraar Grieks gaf hij me een glas wijn en zei: “Je kan je niet voeden met poëzie alleen.” In mijn puberbrein stonden de schrijvers een trede hoger. Ze hielden van analyses van boek en citeerden uit intellectuele magazines en films. Ze waren heel wat vrolijker maar de vrolijkste van allemaal waren de acteurs. Op het podium leken ze door crisis na crisis te gaan maar daarbuiten waren ze optimistisch en plukten de dag. Ik moet toegeven dat ik toenertijd graag labeltjes op dingen plakten, op dezelfde manier waarop mensen die beginnen met meditatie labeltjes plakken op hun gedachten.

Maar wie verdeelt de rollen in het leven? Dat is wellicht niet zo bewust als we denken. In de biologie was er een experiment met mierenkolonies. Ze deelden ze in onder ‘werkmieren’ en ‘luie mieren’. De tweede stap was dat ze twee kolonies maakten; eentje met de harde werkers  en eentje met de nietsnutten. Wat gebeurde er? Bij de ijverige kolonie werden sommige mier lui en vice versa voor de ‘luie’ kolonie.

Zal dit allemaal wegvallen als we de verlichting bereiken? Het antwoord is dat ieder dan nog wel een rol heeft maar dat men zich daar niet aan hecht. De leraar van Milarepa (een grote Tibetaans Boeddhitische heilige) was hoogstwaarschijnlijk verlicht maar hij had ook een vrouw en was een boer.

Ulrich Libbrecht, een comparatief filosoof, schrijft in Inleiding Comparatieve filosofie IIIB (Van Gorcum 2005) dat men India gelooft dat we allemaal acteurs zijn in een kosmisch toneelstuk. Hij citeert daarbij B. Prakash;

Historische evolutie is een stroom en samengaan van onpersoonlijke krachten die de mogelijkheid hebben om uitgedrukt te worden in categorieën of transpersoonlijke krachten die op hun beurt weer kunnen worden uitgedrukt in organische categorieë en biologische beelden. Dit is gelijkwaardig aan het idee dat bewegingen en niet de mens geschiedenis maken. (Journal of the History of Idea, B. Prakash, 1955)

Wat is de volgende scène in het toneelstuk van je leven? Deel het hier gerust met ons…

Gewoon enkele gedachten.