Mystic or poet?

What would you rather be? A mystic or a poet?

Wat zou je liever zijn? Een mysticus of een dichter?

English (klik hier voor Nederlands)

The mystic

Let us start by determining if mystics differ across different religions. Ulrich Libbrecht, the philosopher helps us on the way:

Symbol reduction must bring together all mystics – and that we all are – in an in-depth structure, that the experience itself is. If one has to presume the interpretation of its deepest nature as Christian nature or Buddha-nature, is no longer relevant in the experience itself. That doesn’t mean I want to eliminate all religions: that has no point since all religions can only exist as surface structures.  (Inleiding comparatieve filosofie IIIB, Van Gorcum 2005)

Mysticism is not painless:

Even if our deepest experiences are prisoners of silence, this spiritual loneliness is yet bearable for a short time and we scream: where are the others? When I do meet them, the only thing that remains is language by metaphors. (Inleiding comparatieve filosofie IIIB, Van Gorcum 2005)

The mystic and the poet

What is Ulrich Libbrechts answer to the question we started with?

It is an unbearable pain to be a mystic and not a poet. On the level of immanent emotionality the senses suffice to make the loneliness go away; on the level of transcendental emotionality [emotionality that is not aimed at survival] the metaphors of art have take charge.  (Inleiding comparatieve filosofie IIIB, Van Gorcum 2005)

The  poet

What better way to describe the task of a poet than by a poem:

The fresh water rushes down

without effort or struggle

It jumps freely of the cliff

And relieves the one who drinks

from the torment of thirst.

 

His songs, a melody to the ear, a joy for the mind

rise up without effort or struggle

they jump freely out of the throat of the yogi

and relieve those who listen

from the torment of disturbing emotions.

(Shabkar, Autobiographie d’ un yogi Tibetain, Padmakara 2014)

And this poem proves the result is worth it:

She was a woman like a lotus pond, her smile like the geese, her eyes like the bees, her swollen breasts like nearly blossoming lotus buds, she shone even more by the sun that Nanda was, the sun that had risen from her own family. (Nanda, de mooiste, Asoka 2007)

Just some thoughts.

Nederlands

De mysticus

Laat ons beginnen met te kijken of mystici verschillen over verschillende religies. De filosoof Ulrich Libbrecht helpt ons op weg:

Symboolreductie moet dan ook alle mystici – en dat zijn we allen – samenbrengen in de dieptestructuur, die de ervaring zelf is. Of men daarbij uitgaat van de interpretatie van zijn diepste natuur als christusnatuur of als Boeddhanatuur, is in de ervaring zelf niet meer relevant. Daarmee wil ik niet de religies zelf afschaffen: dit heeft ook geen zin, want religies kunnen nu eenmaal alleen bestaan als oppervlaktestructuur. (Inleiding comparatieve filosofie IIIB, Van Gorcum 2005)

Mystiek is ook niet pijnloos:

Al zijn onze diepste ervaringen gevangenen van de stilte, toch is deze geestelijke eenzaamheid slechts korte tijd dragelijk, en schreeuwen we het uit: waar zijn toch de anderen? Er rest mij dan, als ik een van hen ontmoet, geen andere taal dan de metaforentaal. (Inleiding comparatieve filosofie IIIB, Van Gorcum 2005)

De mysticus en de dichter

Welke antwoord geeft Ulrich Libbrecht op de vraag waarmee we zijn begonnen?

Het is een ondraaglijke pijn een mysticus te zijn en geen dichter. In het vlak van de immanente emotionaliteit volstaan de zintuigen  om de eenzaamheid op te heffen; in het vlak van de transcendente emotionaliteit [emotionaliteit niet gericht op overleven] moet de metaforiek van de kunst deze taak overnemen. (Inleiding comparatieve filosofie IIIB, Van Gorcum 2005)

De dichter

Hoe kan een dichter zijn taak beter beschrijven dan met een gedicht:

Het verse water valt naar beneden

zonder inspanning of moeite;

Ze springt vrij van de klif

En verlost diegene die drinkt

van de kwelling van de dorst.

 

Zijn liederen, melodie voor het oor, vreugde voor de geest

stijgen zonder inspanning of moeite op

ze springen vrij uit de keel van de yogi

en verlossen zij die luisteren

van de kwelling van de storende emoties

(Shabkar, Autobiographie d’ un yogi Tibetain, Padmakara 2014)

En dat het resultaat er mag zijn bewijst dit gedicht:

Ze was een vrouw als een lotusvijver, haar lach als de ganzen, haar ogen als de bijen, haar gezwollen borsten als bijna ontsproten lotusknoppen, ze schitterde nog meer door de zon die Nanda was, de zon die uit de eigen familie was opgerezen. (Nanda, de mooiste, Asoka 2007)

Gewoon enkele gedachten.