I’ve set myself a challenge for this year. It is my objective to find a song each week that reflects how I felt in that past week. In my blog you will find a link to the song on YouTube. For those who use spotify I have made a playlist on spotify with the title ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’
Dit jaar ga ik een uitdaging aan. Ik ga proberen elke week een liedje te vinden dat weerspiegelt hoe ik mij in die afgelopen week voelde. In mijn blog vind je de link naar Youtube. Voor de gebruikers van spotify heb ik een afspeellijst gemaakt met de titel ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’
Week 27 – Craving – James Bay
English (klik hier voor Nederlands)
Some of you may know I have written a book about king Asoka. During my last retreat I felt like one of the people in the book, namely Asoka’s brother. Asoka was an Indian king who converted to Buddhism after seeing the monstrosities of war. His brother, Vitasoka, did not convert to Buddhism. Asoka would like that so he sets up a trap. When Asoka is taking a bath his servants have to seduce Vitasoka into trying on Asoka’s crown and throne. When Asoka gets out of his bath he acts like he is angry and sentences his brother to death. He grants him a week during which he can enjoy all royal pleasures. After that week Vitasoka laments:
I did not see the dance, O king,
Nor did I hear the sound of the music.
I did not smell the perfumes today
Nor did I recognize any tastes.
I did not feel the touch of the women,
Their bodies bedecked with gold
And necklaces of jewels,
For my mind was obsessed with dying,
Women, dance, song, palace,
Beds, arrangement of seats,
Youth, beauty fortune and
The whole earth with its many gems
Were without joy and empty for me.
(Asokavadana)
Asoka replies:
Those whose minds are set on liberation
Cannot be attached to clothes, beds, seats, food.
They view the body as a deadly enemy,
And their lives as impermanent as a burning house.
And how could there not be liberation
For those who turn away from rebirth
And make liberation their goal?
Their minds part from all pleasures
As water slips from a lotus leaf.
(Asokavadana)
After this Vitasoka declares he wants to become a Buddhist as well. Asoka reassures him: it was never his intention to really let him be killed but he wanted to teach him a lesson.
During my last retreat I sometimes felt like Vitasoka. I was in a beautiful environment, surrounded by a lot of friends and yet I did not enjoy myself. Before the retreat I saw on the website of the Tibetan Institute Yeunten Ling that they were looking for volunteers for the summer months. I applied but ever since then I became very anxious to succeed in being a volunteer.
I got to know a good friend a few retreats ago. When I learnt about her interest in becoming a volunteer as well I started seeing her as competition. I soon found out that this wasn’t Buddhist at all. Luckily all the meditating had its effect and I decided that she deserves it more than me to become a volunteer. I even told her that if they had to choose between me and her I would say that they should pick her because I did not want to lose a good friend. By the end of the retreat I let go of my obsession and actually started truly enjoying the retreat.
Craving, desire, passions,… they are all terms Buddhist are familiar with but up until now I did not realise how you focus on that one thing you desire and the length you would go to obtain it. I am looking forward to my next retreat and hope that I will see my friend there working as a volunteer.
I do not want to find myself in a situation again in which I say the words of the song:
Where do I go what do I need?
Is it ecstasy or is it fear?
Am I on my own am I even close?
Just some thoughts.
Sommigen onder u weten misschien al dat ik een boek over koning Asoka heb geschreven. Gedurende mijn laatste retraite voelde ik mij als één van de mensen uit het boek, namelijk Asoka’s broer. Asoka was een Indische koning die zich bekeerde tot het Boeddhisme nadat hij de gruwel van oorlog had gezien. Zijn broer, Vitasoka, had zich toen nog niet bekeerd tot het Boeddhisme. Asoka zou dit liever hebben en bedacht een list. Wanneer Asoka een bad nam moeten zijn dienaren Vitasoka verleiden om met de kroon op het hoofd op Asoka’s troon te gaan zitten. Als Asoka hem ‘betrapt’ veinst hij woede en veroordeelt Vitasoka tot de doodstraf. Hij mag echter wel eerst een week alle geneugten van het koningschap proeven. Na die week klaagt Vitasoka;
Ik zag het dansen niet, O Koning, noch hoorde ik de muziek. Ik rook de parfums niet vandaag en ik herkende geen enkele smaak. Ik voelde de aanraking van de vrouwen niet, hun lichamen bedekt met goud en halssnoeren vol edelstenen, want ik was constant bezig met mijn naderende dood. Vrouwen, dansen, liedjes, paleizen, bedden, zetels, jeugd, schoonheid, fortuin en de hele aarde met zijn vele edelstenen waren zonder plezier en leeg voor mij.[…](Asokavadana)
Asoka antwoordde daarop:
Diegenen wier geest zich richt naar bevrijding zijn niet verknocht aan kleren, bedden, zetels en voedsel. Zij zien het lichaam als een dodelijke vijand, en hun leven zo tijdelijk als een brandend huis. En hoe kan er geen bevrijding zijn voor zij die zich afwenden van een wedergeboorte en de verlichting als doel hebben? Plezier kan hen niet raken, zoals een waterdruppel van een lotusblad rolt.
(Asokavadana)
Daarop verklaart Vitasoka ook Boeddhist te willen worden. Asoka stelt hem meteen gerust; het was nooit zijn bedoeling geweest hem te doden, wel om hem een lesje te leren.
Gedurende mijn laatste retraite voelde ik mij zoals Vitasoka. Ik zat in een prachtige omgeving, omringd door heel wat vrienden en toch genoot ik er niet echt van. Voor ik op retraite vertrok zag ik op de website van het Tibetaans Instituut Yeunten Ling dat ze nog vrijwilligers zochten voor de zomermaanden. Ik solliciteerde ervoor maar sindsdien was ik er enorm op gebrand om vrijwilliger te worden.
Enkele retraites geleden leerde ik een goede vriendin kennen. Toen ik hoorde dat ze ook vrijwilliger worden begon ik haar te zien als concurrentie. Ik voelde meteen dat dit helemaal niet Boeddhistisch is. Gelukkig had al het mediteren effect en ik besloot dat zij het meer dan ik verdiende om vrijwilligster te worden. Ik vertelde haar zelfs dat als er een keuze zou moeten gemaakt worden tussen haar en mij dat ik dat zou vragen dat ze voor haar zouden kiezen omdat ik geen goede vriendin wou verliezen. Tegen het einde van de retraite liet ik mijn obsessie los en kon ik eindelijk van de retraite genieten.
Verslavingen, verlangens, passies,…het klinkt de meeste Boeddhisten bekend in de oren maar tot nu toe kon ik niet begrijpen hoe je zo gebrand kunt zijn om iets te bereiken en hoever je bereid bent te gaan om dat te verkrijgen. Ik kijk uit naar mijn volgende retraite en ik hoop mijn goede vriendin daar als vrijwilligster te mogen begroeten.
Ik wil me niet meer in een situatie bevinden dat ik de volgende woorden uit het lied zing:
Where do I go what do I need? [Waar ga ik heen, wat heb ik nodig?]
Is it ecstasy or is it fear? [Is het extase of is het angst?]
Am I on my own am I even close? [Ben ik alleen of ben ik in de buurt?]
Gewoon enkele gedachten.
Pieter Dierckx 