On vegetarianism / over vegatarisme

Love for sentient beings is not limited to humans.

Liefde voor alle levende wezens beperkt zich niet tot mensen alleen.

English (klik hier voor Nederlands)

This is a sensitive subject. Not just for Buddhist but for people in general. When I was new to Buddhism I had to rely on internetforums to exchange ideas with likeminded people. The one sure thing the debate was always heated upon was vegetarianism.

Ulrich Libbrecht, a famous Belgian philosopher, has the following words about this:

In Buddhism things , with out the notion of substance, are different and all life is considered as mutually connected. Here the respect for life becomes a religious virtue, while people in the West continued considered butchering animals as a cultural behaviour pattern. Aristotle excluded matter from the anima. We exclude all from it, except for man. It is therefore not a surprise that we ended up in a mind-body dualism. (Inleiding comparatieve filosofie, Ulrich Libbrecht, Van Gorcum, 1995)

Even realised masters have to weap when visiting a slaughterhouse. Milarepa was not only a great yogi but also a poet. Here’s an account by him on eating meat:

[ Milarepa tries to lessen the worldly desires of one of Rechungpa, one of his disciples. He succeeds in part by discussion but the final goal is not met according to Milarepa. ] “I shall try to further his spirit of renunciation” [Milarepa thought] So he took him to the market of Nya Non for alms.

Many butchers had gathered there. The meat was piled up like walls, animals’ heads were stacked in huge heaps, skins were scattered over the ground, and blood ran together like water in a pond. In addition, rows of livestock were fastened to stakes for slaughtering. An old man from Mon with a crippled arm was butchering a big black sheep, pulling out its entrails while it was still alive. Fatally wounded, it managed to escape and staggered moaning toward to Milarepa for help. Watching this pitiful scene, Milarepa shed many tears. He immediately performed the Transformation Yoga for the sheep and delivered its soul to the Bodhi-Path. Whereupon, with overwhelming compassion, Milarepa sang:

[…] How foolish and sad it is to indulge in killing,

when by good luck and Karma one has a human form.

How sad it is to do an act

that in the end will hurt oneself.

How sad it is to build a sinful wall

of meat made of one’s dying parents’ flesh.

(The Hundred thousand Songs of Milarepa, Shambhala,1999)

Milarepa continues this song but I chose to end the fragment here because we have stumbled on something essential here. Remember my blog on the relationship with parents? All living beings have been at least once our mother or father in a previous life.

Chatral Rinpoche, a great Lama who became 98 years old strongly condemned eating meat. He compared it with eating the flesh of one’s own son. More moderate voices say that if you practice the Buddhist teachings long enough you will automatically become a vegetarian. There is no need to force this to people.

Just some thoughts.

Nederlands

Dit is een gevoelig onderwerp. Niet alleen voor Boeddhisten maar voor iedereen. Toen ik het Boeddhisme nog maar pas had leren kennen moest ik beroep doen op internetforums om van gedachten te kunnen wisselen met gelijkgestemden. Als er één ding was waarmee je een vurig debat kon krijgen was het vegetarisme.

Ulrich Libbrecht, een beroemde Belgische filosoof, heeft het volgende te zeggen hierover;

In het Boeddhisme liggen de zaken, zonder substantiebegrip, anders en wordt alle leven als onderling verbonden beschouwd. Daar wordt de eerbied voor het leven tot religieuze deugd, terwijl men in het Westen verder ging om het afslachten van dieren als een cultureel gedragspatroon te beschouwen. Aristoteles sloot e materie van de anima uit. Wij sluiten er alles van uit, behalve de mens. Het is dan ook niet verwonderlijk dat wij tenslotte onverminderd in een ziel-lichaam dualisme zijn terecht gekomen. (Inleiding comparatieve filosofie, Ulrich Libbrecht, Van Gorcum, 1995)

Zelfs grote spirituele meesters hebben moeite hun tranen te bedwingen in een slachthuis. Milarepa was zo’n meester maar ook een geweldige dichter. Dit is een verhaal van hem over het eten van vlees:

[Milarepa wil de wereldlijke verlangens van Rechungpa, één van zijn volgelingen, doen verminderen. Hij lukt hier deels in via een debat. Maar Milarepa wil het nog wat verder drijven. ” Ik zal proberen zijn geest meer te richten op verzaking. ” [Dacht Milarepa] Dus nam hij Rechungpa mee naar de markt van Nya Non voor een bedelronde.

Veel slagers waren daar verzameld. Het vlees was in muren opgestapeld, hoofden van dieren waren op een grote hoop gegooid en het bloed stroomde als water in een sloot. Bovendien werden hele rijen vee vastgebonden aan palen om geslacht te worden. Een oude man uit Mon met een kreupele arm viel een groot zwart schaap aan. Hij rukte zijn ingewanden eruit terwijl het dier nog leefde. Dodelijk gewond slaagde het erin te ontsnappen en het waggelde naar Milarepa om hulp te zoeken. Toen hij dit trieste gebeuren zag plengde Milarepa veel tranen. Hij voerde meteen de Transformatie Yoga uit voor het schaap en zette zijn ziel op het juiste pad. Daarna, overmand door medelijden, zong Milarepa;

[…] Hoe dwaas en triest is het genoegen vinden in doden,

wanneer men het geluk en het Karma heeft om als mens geboren te zijn.

Hoe triest is het voltrekken van een daad

waarmee men uiteindelijk zichzelf schade aandoet.

Hoe triest is het bouwen van een zondige muur

van vlees gemaakt van onze stervende ouders.

(The Hundred thousand Songs of Milarepa, Shambhala,1999)

Milarepa zingt nog andere zaken maar ik ben hier gestopt omdat we hier iets tegenkomen wat eerder al aan bod kwam. Herinnert  u zich nog mijn blog over de relatie met ouders? Alle levende wezens zijn minstens één keer onze vader of moeder geweest in een vorig leven.

Chatral Rinpoche, een grote Lama die 98 jaar oud werd veroordeelde fel het eten van vlees. Hij vergeleek het met het eten van het vlees van uw eigen zoon. Mensen die wat gematigder zijn zeggen dat als je lang genoeg het Boeddhisme beleeft, je automatisch vegetariër zal wroden. Daar hoeft niets voor gedaan worden dus is het ook verkeerd om mensen zo’n keuze op te leggen. Ik sluit deze zware discussie af met een grapje: Vegetariërs eten veel bonen dus zou je kunnen stellen dat boontje uiteindelijk steeds om zijn loontje komt 🙂

Gewoon enkele gedachten.