Soundtrack of a year / Soundtrack van een jaar – week 24 – Perfect Storm

I’ve set myself a challenge for this year. It is my objective to find a song each week that reflects how I felt in that past week. In my blog you will find a link to the song on YouTube. For those who use spotify I have made a playlist on spotify with the title ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’

Dit jaar ga ik een uitdaging aan. Ik ga proberen elke week een liedje te vinden dat weerspiegelt hoe ik mij in die afgelopen week voelde. In mijn blog vind je de link naar Youtube. Voor de gebruikers van spotify heb ik een afspeellijst gemaakt met de titel ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’

Week 24 – Perfect Storm –  Kris Berry

English (klik hier voor Nederlands)

This week I felt like in jazz. I prefer Jazz instead of blues because Jazz is sad but there is also an element of joy in it. A famous Jazz artist, Toots Thielemans told him that Jazz reminded him of a famous painter of which he said”It is not happy and yet it is not sad” (Ce n’est pas gai mais ce n’est pas triste non plus) The title of the song of this week reflects this point of view.

I think most of you are familiar with the Eastern concept of Yin and Yang. This concept means that everything negative has something positive in it and the other way around.

In Buddhism there is a similar concept: Each joy has some suffering in it because the joy will end sooner or later and turn into negativity. Only enlightenment can lead to true joy.

When you meditate regularly you get familiar how your mood moves up and down as your day progresses. The telltale signs are your emotions. You will be able to precisely feel when you come near to the end of the peak or the deepest point of the valley before others can. This helps us realize the impermanent character of emotions.

One might expect that great masters of meditation are immune to this. Well, not quite. If you read their biographies you notice they too have difficulties saying farewell. Some had to leave their guru for a long trip. Unfortunately the trip was that long and the guru that old that it was certain that they would not meet again during that life. Even they cry at such an occasion.

So if a Lama is allowed to shed some tears while saying farewell, I’m sure we are allowed to enjoy some jazz now and then.

Just some thoughts.

Nederlands

Deze week voelde ik me zoals in Jazz. Ik verkies Jazz boven blues omdat Jazz verdrietig is maar er zit een zekere vreugde in. Een beroemde Jazz artiest, Toots Thielemans, vertelde dat Jazz hem aan een bekende schilder deden denken waarvan hij zei: “Het is niet vrolijk maar het is ook niet deprimerend.” (Ce n’est pas gai mais ce n’est pas triste non plus). De titel van dit lied illustreert dit standpunt.

Volgens mij zijn de meesten van jullie bekend met het Oosterse concept van Yin en Yang. Dat concept houdt in dat al het negatieve iets positiefs heeft en vice versa.

Het Boeddhisme heeft iets gelijkaardigs: elk plezier heeft een kern van lijden in zich omdat dat plezier vroeg of laat zal leiden tot negativiteit. Alleen de verlichting leidt tot ware vreugde.

Wie op regelmatige basis mediteert wordt vertrouwd met hoe je stemming op en neer gaat doorheen de dag. De beste indicatoren hiervoor zijn je emoties. Je zult exact kunnen aanvoelen wanneer je bijna aan de top of aan het laagste punt van de vallei komt nog voor anderen dat kunnen. Dit helpt ons om de vergankelijke aard van onze gevoelens in te zien.

Je zou denken dat grote meesters in meditatie hiervoor immuun zijn. Wel, niet echt. Als je hun biografieën leest zal je merken dat ook zij moeite hebben met afscheid nemen. Sommigen moesten hun guru achter laten om een verre reis te maken. Spijtig genoeg was de reis zo lang en de guru zo oud dat het zeker was dat ze elkaar gedurende hun toenmalige leven niet meer zouden ontmoeten. Ook zij laten dan een traantje.

Dus als Lama’s mogen janken bij het afscheid nemen ben ik zeker dat we af en toe naar wat jazz mogen luisteren.

Gewoon enkele gedachten.