What is the value of devotional Buddhism?
Wat is de waarde van devotioneel Boeddhisme?
English (klik hier voor Nederlands)
Last week we discovered two ‘layers’ in Buddhism. For easy reference we will call them ‘devotional’ and ‘mystic. This blogpost is about ‘devotional’ Buddhism.
Libbrecht wrote about this:
Established religious systems always have a big do-ut-des-wing, in comparison to which the mystic wing quantitatively is reduced to nothing and thereby it is considered irrelevant by the institutionalised structures. Nevertheless a do-ut-des attitude is always accompanied by ego-intentional experiences, and is therefore a rudimentary mysticism. (source: Inleiding comparatieve filosofie, Ulrich Libbrecht , Van Gorcum 1995)
In Buddhist literature we encounter a beautiful tale of a princes who is very ugly due to bad karma:
Alas, by all that evil karma of a previous life I became a hideous monster, not even resembling a human being. By slander of the saints I committed many sins and my face is now as it has been tanned. […] The Buddha sees with a sharp eye in everyone’s heart and had already recognised the princess from far away. He manifested himself to the princess and told her to remorsefully ask for forgiveness. […] When the princess saw the Buddha his face seemed to have no equal on earth: his purple hair tuned as a cockle, his brows looked like new green manes; his mouth resembled a red bimba-fruit, he had forty-two teeth, his eyes were bright as the sea […] After praising the Buddha she asked for his protection and deeply bowed to him with all her heart. Her look lost the shapes it had up until then: her hundred defaults were now thousand charms. […] How gracious the princes was, unsurpassed by no one! She now could not even be distinguished from the moongodess. Her cheeks looked like red flowers only recently in bloom, her pale body like cotton, freshly formed out of white snow. Her previous ugliness was due to karma out of the past her radiant beauty of today she attained thanks to the Buddha. (source: Boeddha, hemel en hel, Boeddhistische verhalen uit Dunhuang, translated by W.L.Idema, Atlas 2004
There is a hint of mysticism because her hundred flaws turned into a thousand charms. That is what the monk on the mystical path does as well: to turn negativity into something positive. This shows that it is difficult to fully separate the ‘layers’ of the double-decker.
Just some thoughts.
Vorige week ontdekten we twee ‘lagen’ in het Boeddhisme. We zullen ze voortaan ‘devotioneel’ en ‘mystiek’ Boeddhisme noemen. Deze blogpost gaat over het ‘devotioneel’ Boeddhisme.
Libbrecht schreef hierover:
Gevestigde religieuze systemen hebben altijd een grote do-ut-des-vleugel, waartegenover de mystieke vleugel kwantitatief in het niets verzinkt en derhalve door de geïnstitutionaliseerde structuren niet als relevant wordt beschouwd. Nochtans gaat de do-ut-des houding altijd gepaard met ego-intentionele ervaringen, en is derhalve een zeer rudimentaire van mystiek. (bron: Inleiding comparatieve filosofie, Ulrich Libbrecht , Van Gorcum 1995)
In de Boeddhistische literatuur vinden we hier een mooi verhaal over een prinses die door slecht karma zeer lelijk was:
Helaas, door al het kwade karma van een vorig leven werd ik een lelijk mormel, lijk zelfs niet op een mens. Dor laster van de heiligen bedreef ik vele zonden en mijn gezicht ziet er nu uit alsof het is gelooid. […] De Boeddha ziet met scherpe blik in ieders hart en had van verre de prinses al opgemerkt, waarop hij zich aan de prinses manifesteerde, haar zei berouwvol om vergiffenis te vragen. […] Toen de prinses de Boeddha komen zag, bleek zijn gelaat op aarde zonder weerga: zijn purperen haarstreng draaide als een kokkel zijn brauwen leken op groene nieuwe manen; Zijn mond leek op de rode bimba-vrucht en was voorzien van tweeënveertig tanden, zijn ogen waren helder als de zee […] Na de prijzing van de Boeddha vroeg zij om zijn bescherming en diep gebogen eerde zij hem met haar hele hart. Haar uiterlijk verloor opeens de vormen van voorheen: Haar honderden gebreken werden nu wel duizend charmes! […] Hoe gracieus was de prinses, door niemand overtroffen! Ze was nu van de maangodin zelfs niet te onderscheiden. Haar wangen leken rode bloemen nog maar pas ontloken, haar blanke lichaam leek katoen, uit witte sneeuw gevormd. Haar lelijkheid van kortgeleden kwam door vroeger karma, haar schoonheid van vandaag had zij te danken aan de Boeddha. (bron: Boeddha, hemel en hel, Boeddhistische verhalen uit Dunhuang, vertaald door W.L.Idema, Atlas 2004
Hier zit toch een vleugje mystiek in omdat haar honderd gebreken transformeren in duizend charmes. Dat is wat de monnik op het mystieke pad ook doet: negatieve zaken ombuigen tot iets positiefs. Zo zie je maar dat beide ‘lagen’ van de dubbeldekker moeilijk van elkaar gescheiden kunnen worden.
Gewoon enkele gedachten.
Pieter Dierckx 