How should we deal with imperfections?
Hoe moeten we omgaan met onvolmaaktheid?
English (klik hier voor Nederlands)
This week I let my beard grow. Yesterday I thought I had been messy with my food or drink. Unfortunately it wasn’t a stain but grey hairs. I already have gray spots on my scalp but not on my beard. I first thought it was ugly because the harmonious patch of black was interrupted by irregular blurs of gray. So, the topic for today will be imperfections.
In a Buddhist magazine I once read that the cups of a Japanese tea ceremony should have some flaws. The imperfection, so it seems, makes the tea taste better. The Japanese even have a word for it but since it is my mission not to use any exotic words in my blog (see my manifesto in the about section) I will let it up to you to find out what that word is if this interests you.
For most meditators their meditation is far from perfect. The Buddhists use the image of a cloth for this. When there are a lot of stains one particular stain doesn’t stand out much. However, the cleaner the cloth gets, the clearer the stain stands out. Likewise, if we progress we see some flaws (the stains on the cloth) and the purer we get (cleaning the cloth) the more those imperfections stand out. It is not like those stains weren’t there to begin with; we just recognize them more easily.
When I was in a retreat we worked on a project of sacred art. Together with the other participants we had to fill a mold with clay. When baked, the clay would become a statue that would be painted with gold. It was comforting to find out that the statues that had imperfections would not be thrown away but would also be cared for.
Conclusion: It is OK to have imperfections and we should cherish them more instead of judging them.
Just some thoughts.
Deze week heb ik mijn baard laten groeien. Gisteren dacht dat ik ergens mee gemorst had want er waren heldere plekken op het baardhaar van mijn kin. Uiteindelijk bleek het om grijze haren te gaan. Ik heb al enkele grijze haren op mijn hoofd maar ik vond die grauwe plekken in mijn baard toch niet zo mooi. Dus, het onderwerp van vandaag is onvolmaaktheden.
Ik las ooit in een Boeddhistisch tijdschrift dat bij een Japanse theeceremonie het de bedoeling is dat je kopje niet perfect is. Die onvolmaaktheid zou de thee beter doen smaken. De Japanners hebben daar zelfs een woord voor maar aangezien ik geen exotische woorden wil gebruiken in mijn blog (zie mijn manifest in de ‘over’ pagina) laat ik het aan de lezer om op te zoeken welk woord dat precies is al u dit wil weten.
Voor mensen die mediteren is de meditatie vaak niet perfect. Boeddhisten gebruiken hiervoor de vergelijking met een doek. Als er veel vlekken zijn, valt één vlek niet zo op. Echter, hoe schoner de doek wordt, hoe meer de overgebleven vlekken in het oog springen. Op dezelfde wijze zien we de onvolmaaktheden (de vlekken op de doek) naarmate we zuiverder worden (de doek schoonmaken). Die vlekken waren er altijd al, we merken ze nu pas echt op.
Toen ik op retraite was werkten we aan een project met heilige kunst. Samen met de andere deelnemers vulde ik een mal met klei. Eenmaal gebakken, werd dit een standbeeld dat met goud zou worden beschilderd. Het was een geruststelling om te horen dat de beelden met foutjes niet zouden worden weggegooid maar ook een eigen bestemming zouden krijgen.
Conclusie: Onvolmaaktheden zijn OK en we moeten ze koesteren ipv erover te oordelen.
Gewoon enkele gedachten.
Pieter Dierckx 
Mooi die filosofie over de onvolmaaktheid. En dat van die doek met vlekken is een prachtige metafoor. Bedankt voor het delen.
LikeLiked by 1 person
Heel vaak zit er wonderbaarlijke schoonheid in de onvolmaaktheid zelf. Je lievelingsbarst in het plafond boven je bed zeg maar, of pakweg Nick Cave, die met zijn onvolmaakte stem wonderschone muziek maakt. Of voor hondeneigenaars, je lieveling die zo “lekker” stinkt dat je niet kan stoppen met aan hem te ruiken. “Eigenlijk moet hij in bad hoor…” (maar nu nog even niet).
LikeLiked by 1 person