I’ve set myself a challenge for this year. It is my objective to find a song each week that reflects how I felt in that past week. In my blog you will find a link to the song on YouTube. For those who use spotify I have made a playlist on spotify with the title ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’
Dit jaar ga ik een uitdaging aan. Ik ga proberen elke week een liedje te vinden dat weerspiegelt hoe ik mij in die afgelopen week voelde. In mijn blog vind je de link naar Youtube. Voor de gebruikers van spotify heb ik een afspeellijst gemaakt met de titel ‘Dirk Pieters – soundtrack of a year’
Week 9 – Man in the mirror – Michael Jackson
English (klik hier voor Nederlands)
This weekend there was a mirror maze on the fair in town. Our notion of a sense of self is a lot like being in a mirror maze.
When our self looks at the mirror it thinks that what he/she sees is real. Likewise we do all sorts of things to confirm the existence of a ‘self’. In truth this is an illusion. The images we see are not real. If we reached out to touch what we see we can confirm this. Likewise we see our sense of ‘self’ is not real if we carefully observe it. Why do we want to keep alive the illusion of self? Because the self grasps what it likes and discards what it dislike in order to survive. Or so the self wants us to believe. If we carefully examine our mind in meditation we realise that there is no need for confirming our notion of self. The Dalai Lama once said that Buddhism is the only religion with the notion of ‘no self’.
We often think that what we see is reality. Like in the picture above we may think that we are looking directly at the sunset. In truth it is just a reflection. In meditation we want to make the mirror as clean as possible in order to see better. If there is dirt on the mirror our vision of reality is disturbed. We think about how your neighbour didn’t say hello this morning and start fantasising explanations of this impolite behaviour. While we get angry we start adding things that have nothing to do anymore with the direct experience. Comment upon comment adds spot of dirt on spot of dirt on the beautiful mirror that is our mind.
Michael Jackson is right that you have to improve the (wo)man in the mirror but at the end of the buddhist path you let go of that concept and realise you are not the man in the mirror but the mirror itself because no matter what objects reflect in the mirror the mirror will display them without transforming them.
Just some thoughts.
Week 9 – Man in the mirror – Michael Jackson
Dit weekend was er een spiegelpaleis op de kermis. Ons begrip van ‘zelf’ lijkt veel op een spiegelpaleis.
As ons zelf naar de spiegel kijkt, denkt het dat wat hij/zij ziet echts is. Evenzo doen we van alles om het bestaan van een zelf te bevestigen. Eigenlijk is dit een illusie. De beelden die we zien zijn niet echt. Als we de spiegel zouden aanraken wordt dit bevestigd. Op dezelfde manier is ons begrip van zelf niet echt als we het nader bekijken. Waarom houden we dat zelf dan in stand? Omdat het zelf grijpt wat het aanstaat en afstoot wat het niet graag heeft om te overleven. Zo probeert ons zelf ons toch doen geloven. Als we onze geest nauwkeurig bekijken in meditatie zien we in dat het onderhouden van een zelf onnodig is. De Dalai Lama zei tijdens een bezoek aan Nederland dat het Boeddhisme het enige geloof is met het begrip van ‘niet-zelf’
We denken vaak dat we zien de werkelijkheid is. Zoals in de foto hierboven zou je kunnen denken dat je rechtstreeks naar de zonsondergang kijkt. Tijdens meditatie maken we de spiegel die onze geest is zo schoon mogelijk. Als er vuil op onze spiegel komt is onze perceptie van de werkelijkheid verstoord. Als we piekeren over waarom onze buur ons deze morgen geen goedemorgen wenste beginnen we te speculeren over de beweegredenen van dit onbeleefde gedrag. Terwijl we boos worden voegen we dingen toe die niets meer te maken hebben met onze directe ervaring. Commentaar na commentaar voegt vuil na vuil toe aan de spiegel die onze geest is.
Michael Jackson heeft gelijk als hij zingt dat we de man (/vrouw) in de spiegel moeten verbeteren maar aan het einde van het boeddhistische pad laat je dat concept los en realiseer je je dat je niet de man (/vrouw) in de spiegel bent maar de spiegel zelf omdat het niet uitmaakt welke voorwerpen in de spiegel verschijnen, de spiegel zal ze tonen zonder ze te manipuleren.
Gewoon enkele gedachten.
Pieter Dierckx 