Foto’s maken, het is intussen een verslaving geworden. Het voordeel aan foto’s nemen is dat je eens buiten komt en met een frisse neus allerlei mooie of juist lelijke dingen kunt vastleggen.
De verleiding om er de beste in te worden loert echter steeds achter de hoek. Ik heb dit liever niet omdat ik in mijn leven al op veel domeinen heb gepoogd om de beste te worden.
Mijn vlees is echter zwak en mijn geest nog zwakker. Ik heb dus ondanks mijn goede voornemens toch één boek gekocht over de techniek van het fotograferen. Fotograferen deed ik toen al een tijdje en tot mijn verbazing paste ik onbewust al heel wat principes toe. Er werden ook grote namen van de fotografie besproken en ik voelde een klik bij de fotograaf Duane Michals. Die werkt ook op het snijvlak tussen woord en beeld. Ook Duane wou niets weten van een opleiding in de fotografie. Daardoor kwam ik tot de volgende conclusie (weer met een mooi plaatje):
Eén tip uit het boek neem ik wel mee: veel fotografen (ook mensen zonder opleiding) bestuderen het werk van andere fotografen. Niet per se om te kopiëren maar vooral om daar een eigen stijl uit te destilleren.
Wanneer je pas begint met mediteren probeert je bewustzijn iets te doen wat je onderbewustzijn al heel je leven kan: ademhalen. De verleiding is dan groot om je ademhaling te gaan sturen. Pas wanneer je echt ontspant ga je vanzelf dieper ademhalen. Daar hoef je niks voor te doen.
Ik begin pas met fotograferen dus net als de beginneling in meditatie staar ik mij blind op de bijzaken. Hopelijk kom ik net als bij de meditatie tot een punt dat ik gewoon foto’s trek van dingen die zowel voor mezelf als anderen mooi (of lelijk) zijn. Dan is het alsof ik voor het trekken van foto’s niets hoef te doen. Net als in de meditatie mag mijn bewustzijn dan even uitblazen en kan mijn onderbewustzijn zijn/haar ding doen.
Pieter Dierckx 
Wens je heel veel plezier bij het fotograferen
LikeLiked by 1 person