muziek en ritme: een experiment

Ik las ooit eens een boek waarin ervaren yogi’s werd gevraagd om een kort advies. Iets dat je op een tegeltje zou kunnen drukken en dan ophangen, zeg maar. Als men mij om zo’n spreuk zou vragen zou dit de mijne zijn:

“Experiment: Zet je mp3 op shuffle en weersta bij het luisteren aan de verleiding om bij een minder toepasselijk nummer door te spoelen naar het volgende nummer.”

Mijn muzieksmaak is zeer uitgebreid; jazz, tango, techno, deep house, etc. Als ik mijn muziek op shuffle zet speelt die al die nummers maar dan lukraak door elkaar. Dat geeft dus een wirwar van emoties. De bedoeling van het experiment is dat je zal bewust worden hoe hard je geneigd bent om elementen die niet bij je huidige stemming horen te negeren of zelfs weg te duwen.

Ik had dit experiment al een hele tijd geleden bedacht. Toen ik “Oneindig Afscheid” van Arnaud Maitland las kreeg ik bevestiging in mijn vermoeden:

Vreugde hoort bij levensvitaliteit zoals ritme bij muziek. Alle verschijnselen hebben een eigen tempo, nu eens gematigd (moderato) dan weer vrolijk en opgewekt (allegro). Wanneer we het juiste ritme te pakken hebben, komt er vreugde in ons bestaan. […] Wanneer we het tempo forceren of terughouden, kunnen we ooit in ons element raken.