Op één van mijn wandelingen vond ik dit onderstaand fietspad dat gecreëerd is door tientallen fietsers en voetgangers die een binnenweggetje hebben gecreëerd. Het deed mij meteen denken aan de neurologie (wetenschap over je hersenen) en meditatie. In de neurologie volgt men de banen van die je zenuwen maken in je hersenen. Als een bepaald pad vaak wordt gebruikt dan verstevigt het veelvuldig gebruik dit pad. Je hersenen zijn vaak gewoontedieren: als ze eenmaal een bepaalde routine hebben dan slijt dit letterlijk in. Voor het leren van zaken als met een fiets rijden is dit een goede zaak maar hetzelfde geldt ook voor negatieve gedachtepatronen. Hier komt de boeddhistische meditatie te hulp; Zij kan onze hersenen ‘herprogrammeren’ door een nieuw positiever pad te maken. Zo’n pad moet – net als ons anarchistisch fietspad- steeds opnieuw versterkt worden zodat je hersenen op den duur de voorkeur geven aan het ‘nieuwe’ pad. Hiervoor heb je tijd nodig, en dus ook geduld. De effecten kunnen echter spectaculair zijn. In het magazine Yoga International (juli/augsutus 2017) las ik de beklijvende getuigenis van Eleanor Longden. Zij kreeg de diagnose schizofrenie. De toekomstperspectieven voor mensen met deze aandoening zijn niet al te groots. Dankzij yoga en meditatie is ze erin geslaagd met haar aandoening te leven en is ze nu een psychologe. Ze leidt nu een leven dat veel meer voldoening geeft dan op een bankje zitten en af en toe wat vrijwilligerswerk te doen.
Dankzij kiekjes van onze hersenen heeft men ontdekt dat de hersenen van mensen die lange tijd regelmatig mediteren merkbaar verschillen van mensen die dit niet doen. We hebben het niet over microscopische wijzigingen maar hele hersenstructuren die over de jaren heen merkbaar veranderd zijn. Omdat Oost en West het over dit onderwerp vaak eens zijn worden hier veel boeken geschreven. Dat is interessant maar ik geef er persoonlijk de voorkeur aan om de positieve effecten zelf aan de lijve te ondervinden door te mediteren en aan yoga te doen. Het is zoals Boeddha zei: als ik naar de maan wijs, heb ik het over de maan, niet over het tipje van mijn vinger.
Pieter Dierckx 